ศาลยุติธรรมเป็นองค์กรของอำนาจตุลาการมีอำนาจสูงสุดหนึ่งในสามของอำนาจอธิปไตยที่ใช้ในการปกครองประเทศโดยมีพระมหากษัตริย์ ทรงเป็นผู้ใช้อำนาจเพื่อความยุติธรรมของประชาชน
ศาลยุติธรรมมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีทั้งหมด ได้แก่ คดีแพ่ง คดีอาญา และคดีอื่นๆ ที่อยู่ในอำนาจของศาลยุติธรรม เช่น คดีแรงงาน คดีเยาวชนและครอบครัว คดีภาษีอากร คดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ คดีล้มละลาย เป็นต้น
ศาลยุติธรรมมี 3 ชั้น คือ ศาลชั้นต้น ชั้นอุทธรณ์ และชั้นฎีกา มีองค์คณะผู้พิพากษาเป็นผู้ใช้อำนาจพิพากษาอรรถคดีในพระปรมาภิไธยพระมหากษัตริย์ ผู้พิพากษาในระบบศาลยุติธรรมปัจจุบันมี 4 ประเภท คือ ผู้พิพากษา ผู้พิพากษาอาวุโส ผู้พิพากษาสมทบ และดะโต๊ะยุติธรรม นอกจากนี้ ยังมีงานธุรการเพื่อสนับสนุนและส่งเสริมการพิจารณาพิพากษาคดีให้เป็นไปโดยสะดวกรวดเร็ว และมีประสิทธิภาพ
พัฒนาการของศาลยุติธรรมไทยมีมากว่า 700 ปี เริ่มจากสมัยสุโขทัยโดยมีพ่อเมืองเป็นผู้ใช้อำนาจตุลาการจวบจนสมัยรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงปฎิรูปการศาล โดยมีพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์ เป็นกำลังสำคัญ และในวันที่ 21 เมษายน 2425 ทรงเสด็จพระราชดำเนินวางศิลาก่อพระฤกษ์อาคารศาลสถิตยุติธรรมและต่อมาทรงรวบรวมศาลต่างๆมาอยู่ในสังกัดเดียวกันโดยตั้งกระทรวงยุติธรรมขึ้น
แสดงความคิดเห็น